کت و شلوار زنانه بیرونی تاریخچه غنی و هیجان انگیزی دارند که شایسته کاوش است. چندی پیش، پوشیدن کت و شلوار برای یک زن یک بیانیه سیاسی شدید و در برخی موارد حتی غیرقانونی بود.
اکنون که یکی از عناصر اصلی مد و نمادی از قدرت است، تعجب می‌کنیم که کت و شلوار زنانه چه زمانی و چگونه خطوط دوتایی جنسیتی سخت‌گیرانه‌ای را که جامعه تحمیل کرده بود، محو کرد. در زیر تکامل لباس پاور، و معنای آن تکامل است.
اما حتی در دوران مهندسی کد لباس، زنان با لباس شرکت مبارزه می کردند. بتی لوتر هیلمن، مورخ در دهه 1970، می نویسد: “کارمندان زن از کارفرمایان خود درخواست کردند تا کدهای لباس را تغییر دهند که زنان را ملزم به پوشیدن دامن می کرد.”
در پاسخ، بسیاری از کارفرمایان «لباس های شلوار و حتی دامن های کوچک را یک لباس اداری قابل قبول می دانستند».
در دهه 1990، زمانی که کیمل و دامهورست مطالعه خود را انجام دادند، همه چیز در حال تغییر بود. آن‌ها نوشتند: «بازگشت به سمت لباس‌های خلاقانه‌تر و مدگرا برای تصاویر کسب‌وکار زنان، نه تنها به دلیل ابراز وجود زنان، بلکه ارزش‌گذاری برای خود و فرهنگشان برای آنچه هست، بود.
حتی مولوی برخی از نظرات خود را در ویرایش بعدی کتابش اصلاح کرد. عصر قدرت پوشیدن رو به زوال بود. همانطور که وکیل هارولد ام.
گلدنر در سال 2010 نوشت، «تثبیت اعتبار و شایستگی بدون تکیه بر نمادهای صرفاً بیرونی مانند کت و شلوارهای پشمی، کراوات های گران قیمت، موهای خوش خط، و کفش های چرمی وارداتی اهمیت فزاینده ای پیدا می کند».
با وجود قوانین بسیار سست‌تر امروزه، هنجارهای مد در دنیای حرفه‌ای هنوز وجود دارد. به گفته گلدنر، «رفتار ترجیحی برای کسانی که با سبک های هنجاری لباس و ظاهر مطابقت دارند، رایج است».
گلدنر ادامه می‌دهد که یک نظرسنجی در سال 2008 نشان داد که 41 درصد از پاسخ‌دهندگان «اظهار داشتند که افرادی که بهتر یا حرفه‌ای‌تر لباس می‌پوشند، بیشتر از دیگران تبلیغ می‌شوند».
