چای زرین قرمز اولین بار توسط کریستف کلمب کشف شد

باید گفت شما پس از مصرف 400 میلی گرم عصاره چای زرین قرمز حاوی EGCG، مقادیر پارامتر کل رادیکال آنتی اکسیدان (TRAP) در پلاسما افزایش یافت.

غلظت فسفوتیدیل کولین هیدروپراکسید (PCOOH)، یک شاخص پراکسیداسیون لیپیدی، پس از مصرف 254 میلی گرم کاتچین چای سبز توسط آزمودنی ها کاهش یافت.

به طور کلی، افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما حدود یک تا دو ساعت پس از مصرف چای به اوج خود می رسد و مدت کوتاهی پس از آن فروکش می کند.

مصرف مکرر چای و عصاره چای محصور شده برای یک تا چهار هفته نشانگرهای زیستی وضعیت اکسیداتیو را کاهش می دهد. در آزمایشی بر روی 40 مرد سیگاری در چین و 27 مرد و زن (سیگاری و غیرسیگاری) در ایالات متحده، آسیب اکسیداتیو DNA، پراکسیداسیون لیپیدی و تولید رادیکال‌های آزاد کاهش یافت.

پس از مصرف 6 فنجان روز چای سبز برای هفت روز، به طور مشابه، ده بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که یک رژیم غذایی با فلاونوئید بالا به مدت دو هفته مصرف می کردند.

شامل شش فنجان چای سیاه در روز، کاهش قابل توجهی آسیب غیر اکسیداتیو به DNA لنفوسیت داشتند.

مالوندی آلدئید پلاسما، یکی دیگر از شاخص های پراکسیداسیون لیپیدی، در 20 زن سالم، 23 تا 50 ساله، که رژیم غذایی با اسید لینولئیک بالا مصرف می کردند.

عصاره چای محصور شده (معادل 10 فنجان) مصرف می کردند، کاهش یافت روز چای سبز به مدت چهار هفته؛ با این حال، هیچ تغییری نسبت به دارونما در 8-ایزوپروستاگلاندین F2␣ ادرار و گلوتاتیون اکسید شده خون مشاهده نشد.

این نتایج اخیر ممکن است با افزایش قابل توجه ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما با سنجش FRAP پس از 300 میلی لیتر چای سبز دم کرده ساخته شده با 20 گرم برگ خشک 500 میلی لیتر آب یا 2 گل سبز یا سیاه، مخدوش شود. جامدات چای (معادل سه فنجان چای) مصرف شد.

پس از مصرف 400 میلی گرم عصاره چای سبز حاوی EGCG، مقادیر پارامتر کل رادیکال آنتی اکسیدان (TRAP) در پلاسما افزایش یافت.