گلیم چهل تکه باعث ورشکستگی تارجران فرش شد

به همه بافته‌ها غیر از قالی‌های گره‌دار، در ترکیه و خارج از آن، بدون توجه به تکنیک بافت، گلیم چهل تکه می‌گویند.

گمان می‌رود که ترک‌های عشایری آسیای مرکزی از پشم بز، کف‌پوش‌هایی را تولید می‌کردند که به آن «گلیم» می‌گفتند، با همان تکنیک ساده بافی برای محافظت از خود در برابر رطوبت کف چادرهایشان.

هنگامی که ترک ها به آناتولی آمدند، فرهنگ بافندگی خود را بر اساس سنت بافندگی آسیای مرکزی با خود آوردند. بسیاری از مراکز مانند قونیه، قیصری، سیواس و آکسارای با فرش های خود به شهرت رسیدند.

در حالی که برخی از اقوام و قبایل ترکمن که در زمان‌های مختلف در گروه‌های جداگانه به آناتولی آمده بودند و در زمان‌های مختلف در مکان‌های مختلف اقامت داشتند، نقش‌های بی‌تغییر باستانی ترکمنی را بر روی قالی‌های خود می‌بافند، برخی از آنها نقش‌هایی خلق می‌کردند که دائماً با نقوش اضافی غنی می‌شد.

و ترکیبات پشم منحصر به فرد هر منطقه و مواد رنگزای مختلف موجود و تسلط و خلاقیت شخصی بافندگان، تنوع زیادی را ایجاد کرده است.

در اواخر قرن چهاردهم، فرش های آناتولی وارد خانه ها، کلیساها و قلعه های اروپایی شد. امروزه در موزه بافندگی واشنگتن و قدمت آن به قرن 15 تا 16 می رسد.

پتوی بافته شده در تکنیک سوماک روسری که قدمت آن به قرن شانزدهم بازمی گردد، قدیمی ترین نمونه حصیرهای تخت بافته ترکی است.

قالی های آناتولی عمومی هستند مانند قالی های ترکمنی، یوروک، کردی. مکان هایی که آنها لمس می کنند مانند فرش های Eşme (Uşak)، Kayabaşi (Silifke)، Emirdağ، Dazkıri (Afyon)، Pınarbaşi، Bünyan، Avşar (Kayseri)، Şarkışla (Sivas) و Dirişan (مالاتیا)، Kirkitli (Gaziantep)، شاواک (شاواک). Çemişkezek) مانند قالی بریتان (وان) بنا به قبایلی که آن را می بافند نام های مختلفی به خود گرفته است.

آیا تا به حال به این فکر کرده اید که نقوشی که روی فرش ها می بینید چه معنایی دارند؟ در این مقاله نقوش فرش را توضیح می دهیم و به شما کمک می کنیم تا معانی نقش ها را کشف کنید.