از پودر ژله فرمند استفاده کنید که حاوی آنزیم پروتئولیتیک خاصی هستند (یعنی پروتئین هایی که ژلاتین از آن تشکیل می شود را می خورد) که به ژل حمله کرده و قدرت ژل شدن آن را به خطر می اندازد. از رایج ترین میوه ها می توان به کیوی، آناناس، پاپایا، انبه، انگور سیاه اشاره کرد.
برای رفع این ناراحتی کافی است آب یا تفاله این میوه ها را برای چند دقیقه به 100 درجه سانتی گراد برسانید تا آنزیم از بین برود و سپس ژلاتین را اضافه کنید.
برای حفظ رنگ و طعم این میوه ها، به شما توصیه می کنم که از 1/3 مقدار دستور غذا استفاده کنید تا به جوش بیاید و آگار آگار را حل کنید. پس از ذوب شدن، می توانید به راحتی آب داغ را به بقیه دستور اضافه کنید، بدون اینکه به تازگی میوه آسیبی وارد شود.
رژیم‌های غذایی سنتی معمولاً ژلاتین بیشتری نسبت به رژیم‌های غذایی امروزی ما دارند، زیرا این فرهنگ‌ها عاقلانه غذا خوردن از بینی به دم را انجام می‌دادند و قسمت‌هایی از حیوان را که سرشار از ژلاتین بود، مانند پوست، رگ‌ها و سایر قطعات ژلاتینی گوشت مصرف می‌کردند.
ما عادت به خوردن حیوانات کامل را از دست داده‌ایم و گیاهخواران معمولاً بسیاری از (یا هیچ!) محصولات حیوانی را نمی‌خورند. این بدان معناست که ما نسبت به اجدادمان ژلاتین بسیار کمتری می خوریم. پنج دلیل زیر توضیح خواهند داد که چرا تقریباً همه – حتی گیاهخواران – باید به طور منظم ژلاتین بخورند!
گوشت ماهیچه ای و تخم مرغ سرشار از متیونین هستند، اسید آمینه ای که سطح هموسیستئین خون را افزایش می دهد و نیاز ما به مواد مغذی خنثی کننده هموسیستئین مانند ویتامین های B6، B12، اسید فولیک و کولین را افزایش می دهد.
ما نمی خواهیم هموسیستئین خون بالا باشد زیرا هموسیستئین یک عامل خطر مهم برای بیماری های جدی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری های روانی و شکستگی است.
